Μετά την καταιγίδα της Πτώσης, η Άνοδος συνεχίζει την ιστορία από το σημείο όπου όλα μοιάζουν γκρεμισμένα και η Κάτια έχει φτάσει στο χαμηλότερο σημείο της διαδρομής της. Το δεύτερο μέρος της τριλογίας μετατρέπει αυτό το σκοτάδι σε μονοπάτι εσωτερικής και εξωτερικής αναζήτησης. Η Κάτια, πληγωμένη και αβέβαιη για κάθε της βήμα, προσπαθεί να σταθεί ξανά όρθια και να κυνηγήσει τα αγαπημένα της πρόσωπα, ενώ ο κόσμος γύρω της μεταμορφώνεται με τρόπους που δεν είχε φανταστεί.

Ο κόσμος της Αέναης Μάχης ανοίγει περισσότερο. Σκοτεινοί υπερασπιστές και φορείς φωτός κινούνται στις σκιές, άλλοτε σύμμαχοι και άλλοτε απειλές. Ο αναγνώστης δεν μπορεί να ξεχωρίσει εύκολα ποιος υπηρετεί την αλήθεια και ποιος κρύβει δεύτερες προθέσεις. Η ισορροπία είναι εύθραυστη και η σύγκρουση ανάμεσα στο φως και στο σκοτάδι δεν είναι ποτέ τόσο ξεκάθαρη όσο φαίνεται. Οι συμμαχίες αλλάζουν, τα μυστικά πολλαπλασιάζονται και το κάθε βήμα της Κάτιας κουβαλά μια επιλογή που μπορεί να την ανεβάσει ή να τη ρίξει ξανά στο κενό.

Η Σπανογιώργου εμπλουτίζει το σύμπαν της σειράς με νέες πτυχές και νέες φωνές. Τα κεφάλαια εναλλάσσονται ανάμεσα σε πρώτο και τρίτο πρόσωπο και αυτή η δομή ενισχύει τον ρυθμό και την αγωνία. Στην αρχή κάθε κεφαλαίου συναντάμε μικρά αποσπάσματα, σαν ψήγματα σοφίας που προετοιμάζουν τον αναγνώστη για τη συνέχεια. Οι διάλογοι δείχνουν πιο ώριμοι, τα συναισθήματα πιο ξεκάθαρα και η γραφή γενικά πιο σίγουρη σε σχέση με το πρώτο βιβλίο.

Παρόλα αυτά, εκεί όπου η Πτώση ήταν καταιγιστική και αιχμηρή, η Άνοδος μοιάζει να σηκώνει το πόδι από το γκάζι. Ο ρυθμός είναι πιο ήρεμος, λιγότερο εκρηκτικός από τον προκάτοχό του. Η ιστορία επεκτείνεται σε πρόσωπα και υποπλοκές, κάτι που προσφέρει πλούτο, αλλά ταυτόχρονα επιβραδύνει την ανάπτυξη της κεντρικής γραμμής. Πρόκειται για μια συνειδητή επιλογή της συγγραφέως, με στόχο να στηθεί γερά η βάση για το μεγάλο κλείσιμο της τριλογίας. Ωστόσο, αυτή η ηπιότερη εξέλιξη μπορεί να αφήσει τον αναγνώστη να αναζητά την ίδια ένταση που τον κέρδισε στο πρώτο βιβλίο.

Το τελευταίο μέρος της Άνοδου είναι ιδιαίτερα δυνατό, με μια διαδρομή που θυμίζει καθαρόαιμη κινηματογραφική κορύφωση. Η αγωνία χτίζεται προσεκτικά και αφήνει τον αναγνώστη να νιώθει ότι πλησιάζει μια μεγάλη σύγκρουση. Το φινάλε οδηγεί αναπόφευκτα στο τρίτο μέρος και κλείνει το βιβλίο με υπόσχεση για κάτι πολύ μεγαλύτερο.

Το ταξίδι συνεχίζεται και όλα δείχνουν πως η κορύφωση που έρχεται θα είναι αντάξια της διαδρομής που προηγήθηκε.