Skip to main content

Το ξίφος της Προλεάννα

Κωνσταντίνος Ζαχαράκης

17/12/2025

Υπάρχουν ιστορίες φαντασίας που σε καλούν να τις θαυμάσεις από απόσταση. Κόσμοι τεράστιοι, γενεαλογίες, θεοί που μιλούν από ύψη ασφαλή. Και υπάρχουν κι εκείνες που σε τραβούν από τον γιακά και σε ρίχνουν μέσα στη λάσπη τους. Το Ξίφος της Προλεάννα ανήκει ξεκάθαρα στη δεύτερη κατηγορία.

Δεκ 17, 2025


Εδώ η δύναμη δεν παρουσιάζεται ως δώρο, αλλά ως βάρος. Η πίστη δεν είναι καταφύγιο, αλλά πεδίο σύγκρουσης. Και οι θεοί δεν στέκονται υπεράνω των ανθρώπων, μα μπλέκονται επικίνδυνα μαζί τους, πληρώνοντας το τίμημα. Ο Στόρσιγκε δεν είναι ήρωας με την κλασική έννοια. Είναι ένας άνθρωπος φθαρμένος από τον πόλεμο, γεμάτος θυμό, μνήμη και ενοχή. Δεν αναζητά λύτρωση, ούτε μεγαλείο. Αναζητά απαντήσεις, ακόμη κι αν αυτές κόβουν πιο βαθιά από το ίδιο το ξίφος που κρατά.

Η παρουσία της Προελάννα δεν λειτουργεί σαν σωτηρία, αλλά σαν καθρέφτης. Φως που δεν εξαγνίζει αυτόματα. Αγάπη που δοκιμάζεται όταν έρχεται αντιμέτωπη με την ανθρώπινη οργή, τη βία και την ανάγκη για εκδίκηση. Η μεταξύ τους σχέση δεν χτίζεται με δηλώσεις, αλλά με τριβές. Με μικρές μετατοπίσεις, με αμφιβολίες, με ρωγμές που ανοίγουν και στους δύο.

Το βιβλίο δεν βιάζεται να σου εξηγήσει τον κόσμο του. Σου τον αφήνει να τον ανακαλύψεις μέσα από αποφάσεις που κοστίζουν, μέσα από ένα Ιερατείο που μυρίζει εξουσία και όχι αγιοσύνη, μέσα από έναν επερχόμενο κοσμικό κύκλο που δεν υπόσχεται λύτρωση, μόνο σύγκρουση. Ήλιος και Φεγγάρι, πίστη και αμφιβολία, καθήκον και προδοσία. Όχι ως σύμβολα, αλλά ως καθημερινά διλήμματα.

Και όταν η ιστορία φτάνει στο τέλος της, δεν σε αποχαιρετά ευγενικά. Σε αφήνει με την αίσθηση ότι κάτι τελείωσε όπως έπρεπε. Σκληρά. Τίμια. Χωρίς ωραιοποιήσεις. Γιατί σε αυτόν τον κόσμο, κανείς δεν βγαίνει αλώβητος. Ούτε οι άνθρωποι. Ούτε οι θεοί.

Κλείνοντας, οφείλω να πω πως ξαφνιάστηκα ευχάριστα από αυτό το δείγμα grimdark fantasy. Και μάλιστα πολύ. Όχι μόνο γιατί μιλάμε για έναν ουσιαστικά πρωτοεμφανιζόμενο συγγραφέα, αλλά γιατί το βιβλίο τολμά να κινηθεί έξω από τα ασφαλή, γνώριμα μονοπάτια του είδους. Δεν προσπαθεί να μιμηθεί, ούτε να χωρέσει σε έτοιμα καλούπια. Ο Ζαχαράκης πήρε ρίσκο, τόσο θεματικά όσο και αφηγηματικά, και αυτό το ρίσκο του βγήκε. Το αποτέλεσμα είναι κάτι διαφορετικό, πιο σκοτεινό, πιο ανθρώπινο, που δείχνει ξεκάθαρα ότι υπάρχει φωνή και όχι απλώς πρόθεση.

Στα επιπλέον θετικά, αξίζει ειδική αναφορά η ποιοτική έκδοση. Το χαρτί είναι εξαιρετικό, η αίσθηση του βιβλίου στο χέρι προσεγμένη, και το μεράκι του δημιουργού φαίνεται ξεκάθαρα στις λεπτομέρειες: σελιδοδείκτες και εικαστικά με τα πλάσματα που στοιχειώνουν τον κόσμο του συνοδεύουν την ανάγνωση και ενισχύουν τη συνολική εμπειρία

Ανάλυση & Βαθμολογία

  • 1. Πλοκή & Ρυθμός:
    ★★★★★

Η πλοκή προχωρά με σταθερό και ζωντανό ρυθμό. Δεν πλατειάζει και δεν κουράζει, ενώ κάθε κεφάλαιο έχει λόγο ύπαρξης. Η ιστορία ξετυλίγεται οργανικά, χωρίς να σε πνίγει με πληροφορίες για τον κόσμο ή το παρελθόν του. Αντίθετα, σου επιτρέπει να τον γνωρίσεις μέσα από πράξεις, επιλογές και συνέπειες. Η κλιμάκωση οδηγεί μεθοδικά προς ένα φινάλε που δεν χαρίζεται, αλλά μοιάζει απολύτως συνεπές με όσα προηγήθηκαν.

  • 2. Χαρακτήρες:
    ★★★★★

Ο Στόρσιγκε είναι από τους χαρακτήρες που ξεχωρίζουν ακριβώς επειδή δεν προσπαθούν να γίνουν «ήρωες». Είναι βετεράνος, τραυματισμένος ψυχικά, κυνικός, βλάσφημος και συχνά δυσάρεστος. Κι όμως, παραμένει βαθιά ανθρώπινος. Δεν αλλάζει για να εξιλεωθεί, αλλά μαθαίνει να αποδέχεται ποιος είναι.
Η θεά Προελάννα λειτουργεί ως ιδανική αντίστιξη. Φως απέναντι στο σκοτάδι, πίστη απέναντι στην αμφιβολία. Η σχέση τους δεν είναι απλώς αφηγηματικό εύρημα, αλλά μοχλός εξέλιξης και για τους δύο. Η αλληλεπίδρασή τους είναι σταδιακή, πειστική και ουσιαστική.

  • 3. Κόσμος & Ατμόσφαιρα:
    ★★★★☆

Ο κόσμος είναι καλοχτισμένος χωρίς επιδεικτικότητα. Θρησκεία, Ιερατείο, εξουσία και στρατιωτική μηχανή συνδέονται με τρόπο που θυμίζει έντονα πραγματικές κοινωνικές δομές. Η ατμόσφαιρα είναι βαριά, συχνά ζοφερή, αλλά ποτέ αποπνικτική. Η Αιώνια Έκλειψη λειτουργεί ως συμβολικό και αφηγηματικό υπόβαθρο που ενισχύει την ένταση.

  • 4. Γλώσσα & Ύφος:
    ★★★★★

Το ύφος είναι ωμό και άμεσο. Οι διάλογοι δεν ωραιοποιούνται και η γλώσσα αντικατοπτρίζει τους χαρακτήρες και τον κόσμο τους. Εκεί που θα μπορούσε να ξενίσει, τελικά δικαιώνεται αφηγηματικά. Αγάπησα την πρόζα.

  • 5. Συναισθηματικός Αντίκτυπος:
    ★★★★☆

Χτίζει συναισθηματικό βάρος μέσα από απώλειες, ενοχές, πίστη και επιλογές χωρίς καθαρές λύσεις. Το τέλος αφήνει μια σκληρή, αλλά ειλικρινή γεύση. Αυτό χαρακτηρίζει όλο τον κόσμο του.

  • Τελική Βαθμολογία:
    ★★★★★


Book Cover

Το Ξίφος της Προλεάννα

Λεπτομέρειες

  • Συγγραφέας:

    Κωνσταντίνος Ζαχαράκης
  • Είδος:

  • Εκδόσεις:

    Παράξενος Ελκυστής
  • Έτος Έκδοσης:

    Σεπτέμβριος, 2024
  • Αριθμός Σελίδων:

    484, paperback
  • ISBN:

    9786188651081 (ISBN10: 6188651085)

Σχετικές Κριτικές


Το ξίφος της Προλεάννα